Op dit moment zit ik in de trein terug naar huis. De Rohloff naaf van mijn 4 wielfiets is kapot, de trappers draaien door bij de eerste paar standen. Ik heb er 14. De hoogste vijf en de laagste drie werken niet meer. Hierdoor kan ik niet meer met de fietscaravan de heuvels op fietsen. In Méricourt ben ik door enorm lieve mensen geholpen, ik mocht mee eten en blijven slapen.De fiets staat in de garage en de caravan in de tuin. Ik hoop nog meer engelen te ontmoeten. Iemand die eventueel samen met mij mijn fietscaravan kan ophalen. Natuurlijk betaal ik de kosten en een vergoeding.
Méricourt ligt tussen Rouen en Parijs aan de Seine.
Wat was/is dit een mooie reis. Ook ben ik heel dankbaar dat ik dit heb kunnen doen. Zoveel beweging, zoveel gezien, zoveel ervaring, zoveel lieve mensen ontmoet. Blij zijn met het fietsen van 20 of 35 km op een dag en accepteren dat ouder worden vanzelf gaat, dat bewegen je hele lijf en geest goed doet. Dit alles voelt bijzonder mooi.
Nu zit ik in een sneltrein 130 km per uur (?), dit is het tegenover gestelde van het fietsen met mijn fietscaravan tegen een berg op, dat was 5 km per uur.
Tijdens deze fietstocht heb ik Kempès en zijn team begeleid in de angstige momenten. De bandieten vielen onze school steeds aan. Op 12 juli kwam onze school in handen van de bandieten. De politie, Jonel en Bertho moesten vluchten om in leven te blijven.
Op 12 juli ging ook The Ride on Education van start in Vlissingen bij Uncle Beach. In een week fietsten 28 enthousiaste fietsers naar Omahabeach in Normandië. Ik had hen enkele dagen ervoor op een camping in Honfleur ontmoet.
Op 1 september is onze school in Pétionville het nieuwe schooljaar begonnen in een oude school/kerk. Er zijn banken en tafels gemaakt, schoolborden en toiletten geplaatst en sinds gisteren gaan er kinderen naar school. Vooral veel kinderen uit onze bergen. De kinderen en de ouders zijn zo blij.
Wat heeft iedereen hard gewerkt om dit voor elkaar te krijgen, zo geweldig, zo bijzonder!
Op 2 augustus werd Gena in het grote weeshuis gekidnapt met 7 medewerkers en een kind. Pas 29 augustus zijn zij vrijgelaten.
Het fietsen heeft mij enorm geholpen om alles te verwerken, te aanvaarden, te weten dat wij niet alles kunnen veranderen. Wij kunnen ondersteunen en dat doen wij met heel ons hart en onze mogelijkheden.
Mijn fiets is kapot, de verzekering geldt wel voor auto’s in het buitenland, niet voor fietsen.
Dat is zo’n klein probleem in vergelijking met wat er in Haïti gebeurt (en op andere plaatsen in de wereld).
Na 70 dagen is mijn fietstocht ‘opeens’ ten einde, mijn leven gaat verder, nieuwe dingen en ervaringen zullen op mijn pad komen.
Ik ben heel dankbaar en nieuwsgierig…
Marijke Zaalberg
