Op ons verzoek eens een gemiddelde dag uit haar leven in Haïti te beschrijven reageert Marijke dat geen dag hetzelfde is omdat in Haïti altijd alles anders loopt dan verwacht. Maar zij doet toch een poging:
‘Opstaan. Ontbijten. Hekken openen. Vlagceremonie. Overleg met de administratie. Overleg met de werknemer van de moestuin over de bestelling van zaad en beplanting. Check bij het kinderopvangtehuis of de was is gedaan. Formulieren tekenen. Het dagelijks overleg met directeur Kempès over bijvoorbeeld absentieproblematiek, het functioneren van leraren en de coördinatie van projecten, zoals het huisjesproject en de uitdeling van geiten en zaden. Vader van een leerling die ziek is te woord staan. Binnenlopen bij klassen. Met de terreinwagen mensen ophalen of wegbrengen (zoals adoptieouders die voor een ‘rootsreis’ komen). Boodschappen doen. Projecten in de buurt bezoeken. Loonstrookjes tekenen. Opdracht geven tot zoektochten naar de biologische familie van adoptiekinderen. School- en boekengeld betalen voor broertjes en zusjes. Mails uit Nederland beantwoorden. Nachtportier instrueren, Enzovoort, enzovoort.’
‘Mijn vaste momenten zijn, als er geen gasten in het vrijwilligershuis zijn, opstaan om 5:30 uur, ontbijt rond 7 uur, warme lunch rond 13 uur, avondeten (brood) om 18 uur en naar bed rond 20 uur.’
In de 23 jaar dat Marijke in Haïti woont en werkt is er wel het een en ander veranderd in haar werkzaamheden. Waar zij vroeger zelf de fysieke zorg droeg voor kinderen en ook onderwijs gaf, doet zij nu vooral het organisatorische en coördinerende werk dat komt kijken bij het runnen van een grote school.
‘Tegelijkertijd,’ zo zegt ze zelf, ‘kun je stellen dat een groot deel van mijn werkzaamheden nog precies hetzelfde is, namelijk het opvoeden van de leerlingen, de ouders en het personeel. Nog steeds moet ik dagelijks toezien op de werkzaamheden van een deel van het Haïtiaanse personeel of hen (opnieuw) voordoen hoe iets moet. Dat stelt mijn geduld steeds opnieuw op de proef, maar als ik zie wat ik samen met hen in de loop van jaren heb opgebouwd dan ben ik vooral heel trots en dankbaar.’
