Kempès JEAN is 40 jaar. Hij studeerde met hulp van onze stichting en werkt al vanaf zijn 24ste bij Marijke. Sinds 2004 is hij directeur van École Soleil de Hollande. Onze school heeft veel aan hem te danken. Met zijn grote inzet en betrokkenheid is hij Marijkes steun en toeverlaat. In deze coronatijd heeft Marijke hem geïnterviewd.
Hoe komt het dat je in het onderwijs werkt?
‘Het onderwijs heeft mij gekozen, ik heb niet voor het onderwijs gekozen. Het was mijn droom om advocaat te worden. lk wilde als advocaat mensen helpen die zelf geen mogelijkheden hebben. Gerechtigheid bestaat bijna niet in Haïti. Het recht wordt meestal niet gerespecteerd. Het systeem maakte dat ik in het onderwijs terecht ben gekomen, iets waar ik nooit spijt van heb gehad.’
Wat betekent het onderwijs voor jou?
‘In een land als Haïti betekent het onderwijs veel. Mensen komen uit zeer arme families. Onderwijs is hun enige kans om op een legale manier een plaats in een gemeenschap te verwerven. Onderwijs verandert hun sociale positie. Ook in economisch en psychologisch opzicht brengt onderwijs vooruitgang voor jonge Haïtianen. Onderwijs geeft hen hoop en toekomst.’
‘Ik ben een voorbeeld voor alles wat onderwijs voor een jonge Haïtiaan kan betekenen. Veel oud-leerlingen van École Soleil de Hollande hebben, met dank aan het volgen van onderwijs, werk binnen onze school of andere instituten. Dit laat zien wat onderwijs doet en in positieve zin kan bijdragen aan het leven van mensen. Zonder onderwijs is er geen vooruitgang in Haïti!’
Hoe was jouw jeugd?
‘Het is heel zwaar en moeilijk voor mij om te praten over hoe ik ben opgegroeid. Mijn leven was erg zwaar, slecht en verdrietig. Ik ben opgegroeid in een gezin, bijna zonder vader, met alleen een moeder en mijn zus. Mijn moeder had geen vast werk; elke dag was het een gevecht voor haar om voldoende eten voor mijn zus en mij te vinden en ons naar school te laten gaan. Wij brachten heel veel dagen door zonder eten. Maar gelukkig was onze moeder er altijd voor ons. Zij gaf ons heel veel liefde en aandacht en veel goede adviezen, die mij gemaakt hebben tot de mens die ik vandaag ben.’
Wie zijn jouw moeder en vader?
‘Mijn moeder is een actieve vrouw, een heel harde werker, een mens met een goed hart en heel veel geduld. Zij heeft nooit de kans gehad om naar school te gaan, maar zij is een rolmodel. Net als heel veel Haïtiaanse vrouwen, is zij zowel moeder als vader in het gezin.’
‘Ik ben maar deels met mijn vader opgegroeid. Toen ik heel klein was liet hij mijn zus en mij achter in de handen van mijn moeder. Toen ik 9 jaar oud was, hebben wij weer contact opgenomen. Dat heeft mij de mogelijkheid gegeven al zijn goede kanten te leren kennen. Hij heeft mij veel geleerd. Hij is een echte politicus; hij zat ook in het bestuur van de gemeente Kenscoff. Hij is een mens die graag anderen helpt. Hij denkt eerst aan de ander dan pas aan zichzelf.’
Hoe kijk je naar de toekomst van Haïti?
‘Een Creools gezegde luidt: “Tout o tan tèt pa koupe, espwa mete chapo”: Als je nu niets hebt, kun je door positief denken iets bereiken. Ik ben ervan overtuigd dat Haïti in positieve zin kan veranderen.’
Hoe zie je de toekomst van onze school?
‘Onze school bestaat nu 20 jaar. In het begin was het ontzettend moeilijk, maar wij zijn enorm vooruit gegaan. Ik weet dat Marijke ouder wordt (sorry dat ik dit zo noem). In Haïti is het erg moeilijk om financiële steun te vinden om een school te laten voortbestaan en te laten groeien. Ik wil optimistisch blijven. Ik geloof dat onze school toekomst heeft met hulp van mensen die op vrijwillige basis willen investeren in hun medemens. Wij blijven kinderen in armoede helpen, degenen die door de staat vergeten worden. Ik heb stille hoop, met veel dank aan alle mensen die ons hierin steunen, dat onze school École Soleil de Hollande, dit ook de toekomst aan deze kinderen kan blijven geven.’
Wat zijn jouw kwaliteiten?
‘Ik herken mezelf in deze woorden: harde werker, loyaal, veelzijdig, gemotiveerd, dynamisch, creatief, communicatief en ik geef om anderen.’
Wat wil je nog leren?
‘Als eerste wil ik mijn studie onderwijskunde aan de universiteit voltooien. Daarna zou ik alsnog graag rechten willen studeren om advocaat te kunnen worden.’
Wat verwacht je met het oog op de coronacrisis en voor de toekomst?
‘Haïti is ongelukkig genoeg een land zonder goed gezondheidssysteem. De mensen zijn niet goed opgeleid. Als ik naar de ellende in veel ontwikkelde landen kijk, dan word ik enorm bang, omdat ik weet dat de Haïtiaanse bevolking geen medische hulp en medicijnen kan krijgen en omdat er heel veel mensen overlijden aan corona. En als ze niet doodgaan aan corona, zal de honger ze doden, want 90 procent van de bevolking leeft in extreme armoede. Daar komt nog bij dat corona een zeer slechte economische situatie veroorzaakt. Heel veel Haïtianen zullen hulp nodig hebben om te overleven.’
Wat wens je voor de school in de toekomst? Welke ontwikkeling heb je voor ogen voor de school?
‘Al meer dan 20 jaar helpen wij jonge Haïtianen zich te ontwikkelen. Wij geven hun de hoop dat hun leven kan veranderen. Hun verandering kan de mensen in deze regio vooruit helpen. Zij zullen heel Haïti helpen veranderen. Ondanks heel veel moeilijkheden en met veel dank voor de ondersteuning door mensen in Nederland hebben wij onze droom gerealiseerd en zien wij veel toekomst. Het niveau van onze school is veel hoger dan het merendeel van de Haïtiaanse scholen. Mijn grote droom is dat wij niet alleen een school hebben waar je leert lezen en schrijven, maar dat jongeren van school zullen gaan met een bepaalde vakbekwaamheid. Zo hebben jongeren die niet naar de universiteit kunnen een vak met basiskennis geleerd, die hen helpt om te kunnen werken in dat wat nodig is.’
Wat is het mooiste moment dat jij op onze school hebt beleefd?
‘Er waren heel veel mooie momenten. Wat de meeste indruk op mij heeft gemaakt is het feest van ons twintigjarig bestaan op 29 december 2018. Op het feest waren veel oud-leerlingen, ouders en notabelen aanwezig en ook enkele mensen uit het buitenland. Zij lieten ons zien dat zij erg tevreden zijn en mijn goede werk in de gemeenschap enorm waardeerden. Dat deed mij heel goed.’
